La morta peko estas grava kontraŭmorala, laŭ la konvinkoj de la Katolika Eklezio kaj de iuj aliaj protestantaj Eklezioj, kiu kondamnigas, postmorte, la pekulon al la infero. Tiuj pekoj estas konsiderata “mortoportaj” ĉar ili konstituas rompon kun la saviga Graco de Dio: la animo de la pekulo fariĝas “morta”, ne nur febligita.[1]
La frazo estas uzata en la 1-a epistolo de Johano "“Se iu vidas sian fraton pekantan pekon ne al morto, tiu petos, kaj Li donos al li vivon, por la pekantoj ne al morto. Ekzistas peko al morto; ne pri tio mi diras, ke li petegu. 17 Ĉia nejusteco estas peko; kaj ekzistas peko ne al morto.”"